Over openheid gesproken

Een bewust mens zijn vraagt een enorme verantwoordelijkheid. Dit doe je niet zo maar even. Dit bereik je niet met een workshop weekendje of een retreatje ofzo. Het vraagt geduld, training en discipline, evenals openheid naar de ander en eerlijkheid naar jezelf.

Hieronder een zeer verhelderend en inspirerend voorbeeld, geschreven door Sanne Burger:

SEKSUELE VEILIGHEID

Tijdens het eerste jaar van mijn opleiding Taotraining (een taoïstische training waarbij de transformatie van seksuele energie voorop staat) werd ik hals over kop verliefd op mijn leraar, Reinoud Eleveld. Ik word altijd verliefd op de meester, maar dit keer was het wel heel hevig. Deze leraar straalde een kracht, geaardheid en autoriteit uit die ik onweerstaanbaar vond en een man die les geeft in ‘de transformatie van seksuele energie’ moest wel een hele goede minnaar zijn, dacht ik. Dat hij een stuk ouder was, mijn leraar was en al een vriendin had vond ik geen probleem – integendeel, dat maakte het alleen maar nog spannender. Ik flirtte er lustig op los dat eerste jaar en hoopte dat hij vroeg of laat op mijn avances in zou gaan. Tot mijn grote verwarring deed hij dat niet. Ik wist dat hij me zag, ik wist dat hij me graag mocht, maar hij reageerde op geen enkele manier op mijn toch wel onverholen en herhaalde uitnodigingen om de geheimen van de Tao op intiemere wijze te onderzoeken, bijvoorbeeld in mijn slaapkamer.

Verleiding

Na een jaar waarin mijn verliefdheid alleen maar heviger werd vatte ik moed en vroeg ik hem direct: ‘Reinoud, maak ik ooit een kans om je minnares te worden, of niet?’

Hij lachte om mijn vrijpostigheid en antwoordde even direct: ‘Nee. Dat is uitgesloten.’

Ik geloofde er niets van, dacht ‘dat zeggen ze allemaal’ en deed er nog een schepje bovenop. Maar ook tijdens het tweede jaar van de training bleef hij standvastig en onverbiddelijk, welke verleidingskunsten ik ook op hem uitprobeerde.

Uiteindelijk was ik zo geïrriteerd dat ik hem op de man af vroeg: ‘Wat is er met jou aan de hand? Waarom hou je me zo op afstand?’

Weer lachte hij en zei: ‘Ha, ik dacht dat je het nooit zou vragen! Het antwoord op deze vraag is de basis van je training. Dit is de essentie van het worden van een goede leraar: seksuele veiligheid.’

Veiligheid

Dit klonk vaag als een afwijzing, dus ik protesteerde.

‘Wat heeft seksuele veiligheid ermee te maken?’, vroeg ik. ‘Wat is er onveilig aan twee mensen die zich aangetrokken voelen tot elkaar en met elkaar naar bed willen?’

‘In dit geval zijn dat drie factoren’, antwoordde hij. ‘1. Ik ben je leraar. 2. Ik ben tien jaar ouder dan jij en 3. Ik heb al een partner. Om die redenen is het mijn verantwoordelijkheid om noch jou, noch mijzelf, noch mijn partner te beschadigen.’

‘Wat nou beschadigen?’, sputterde ik tegen. ‘Hoe kan seks nou beschadigend zijn als beide partijen er zin in hebben?’

‘Los van de vraag of ik er zin in heb of niet’, zei hij diplomatiek, ‘is seks per definitie beschadigend als er ongelijkwaardigheid in het spel is. Mijn status als jouw leraar en mijn leeftijd geven mij macht over jou, meer macht dan jij hebt over mij, en om die reden meer verantwoordelijkheid. Als ik misbruik zou maken van jouw naïviteit, je gebrek aan zelfkennis en het feit dat je nauwelijks bewustzijn hebt omtrent seksualiteit zou ik zowel jou als mezelf immens beschadigen. Het zou het einde van mijn leraarschap betekenen wanneer ik niet in staat zou zijn om dit soort verleiding te weerstaan.’

Verdriet

‘Wacht even’, viel ik hem in de rede. ‘Naïviteit? Gebrek aan zelfkennis? Wat bedoel je?’

‘Met alle respect’, zei hij, ‘maar je hebt werkelijk geen idee. Wat ik bedoel is dat jij seks, liefde en beschadigd worden niet van elkaar kunt onderscheiden. Jouw vermeende verliefdheid is een projectie. Je bent zo gewend aan het drama van machtsmisbruik en afwijzing dat je onterecht denkt dat dat liefde is. Wat je me eigenlijk vraagt is om je te misbruiken en te beschadigen. Die herhaling van de pijn uit het verleden is paradoxaal genoeg veilig terrein voor je.’

Ik voelde me pijnlijk geraakt.

‘Ware transformatie wil zeggen dat je dit gaat zien’, zei hij ernstig.

Ik zweeg, geschokt door de waarheid van zijn woorden, en voelde een diep, oud verdriet opwellen. Het was het verdriet van jarenlang, misschien wel eeuwenlang zoeken naar liefde, de ellende van mislukte relaties, pijnlijke seksuele ervaringen en peilloze wanhoop. Ik begon te huilen. Ik keek naar hem door mijn tranen heen en zag hoe hij met een blik van diepe compassie naar me keek, rustig wachtend tot ik klaar was.

Verliefdheid

‘Ik schaam me’, zei ik tenslotte zachtjes, volledig ontwapend.

‘Goed zo’, zei hij. ‘Dat is het begin van ware bewustwording. Wanneer je eenmaal ziet hoe je jezelf en anderen beschadigt, al is het met de beste bedoelingen, en de schaamte en het verdriet daarover toelaat, kun je een begin maken met de transformatie van seksuele energie.’

‘Maar hoe kan ik stoppen met verliefd zijn?’, vroeg ik dramatisch. ‘Dat gaat me nooit lukken!’

‘Dat hoeft ook niet’, zei hij. ‘Verliefdheid, je aangetrokken voelen tot iemand, het is allemaal prachtig. Zie de aantrekking louter als energie, als inspiratie, en besef dat die energie niet per se geconsumeerd hoeft te worden, maar bijvoorbeeld ook gebruikt kan worden voor de ontwikkeling van je bewustzijn.’

‘Niet geconsumeerd?’, vroeg ik.

‘Ja’, zei hij. ‘Dat betekent dat er niet geneukt hoeft te worden.’

‘Maar wat dan wel?’, vroeg ik. ‘Hoe kan ik leren om veilig voor mezelf en anderen te worden? Hoe kan ik die seksuele energie transformeren?’

‘Sjonge, jij bent echt mijn allerdomste leerling, zeg’, zei Reinoud. ‘Waar denk je dat we de afgelopen twee jaar mee bezig zijn geweest?’

Ik gaf hem een duw, quasi verontwaardigd, maar in werkelijkheid voelde ik alleen maar dankbaarheid en opluchting. Reinoud lachte zijn diepe lach en omhelsde me stevig. Ik glimlachte door mijn tranen heen. Ik denk dat het voor het eerst van mijn leven was dat ik de omhelzing van een man kon toelaten zonder meteen aan seks te denken en me tegelijkertijd volledig geborgen en veilig wist.

"Mannen willen maar één ding"

Vanaf dat moment hoefde ik niet langer met de leraar naar bed, maar mijn affectie voor deze leraar nam in de daarop volgende jaren gestaag toe, tot op de dag van vandaag. In plaats van seks bood hij me veiligheid en ware kennis. Het was exact wat ik nodig had om mijn vertrouwen in mannen te herstellen. Tot dan toe geloofde ik wat mijn moeder me had geleerd: ‘Mannen willen maar één ding’ en op grond van die overtuiging benaderde ik mannen met een mengeling van fascinatie, angst, wantrouwen, minachting en wraakzucht. In wezen was mijn verleidelijkheid gevaarlijk voor mannen: wanneer ze er op in gingen bewezen ze hoe zwak en onbetrouwbaar ze waren, wat me een reden temeer gaf om ze te minachten. Een vrouw heeft het vermogen om een man te manipuleren tot wat ze maar wil, louter door hem de belofte van seks voor te houden. Veel vrouwen gebruiken deze macht onbewust, maar dat maakt haar niet minder onveilig.

Verantwoordelijkheid

In de jaren die volgden leerde ik de eeuwenoude technieken uit de Tao, met poëtische namen zoals ‘Het Warmen van de Stoof’ en ‘De Kosmische Kringloop’. Ik leerde hoe een seksueel veilige vrouw en lerares te worden. Ik leerde hoe ‘De Rode Draak te verslaan’, zoals een taoïst het pleegt te zeggen. Toen ik zelf ging lesgeven zei Reinoud: ‘Je weet het nu, hè? De essentie van het zijn van een goede leraar is seksuele veiligheid. Je kunt nooit meer zeggen dat je dat niet wist. Je bent nu verantwoordelijk.’ De eerste keer dat er tijdens mijn les een onweerstaanbare man binnen kwam lopen en ik meteen spijt had dat ik hem niet elders had ontmoet, was de test. Ik doorstond hem glansrijk, weerstond de verleiding en wist het toen zeker: ik ben veilig.

Een aardverschuiving

Wat ik daarmee bedoel is, dat er momenteel een enorme verschuiving plaats vindt, van een zwaar verouderde wereld naar de Nieuwe Aarde. Vele eeuwen geleden is De Mens uit z'n kracht gegaan. Uit vrije wil, alleen was men zich dat nog niet bewust, en nog steeds niet. Het hoe en waarom laat ik voor nu even in het midden en doet er ook eigenlijk niet toe. Dat was toen en het NU is nu.

Waar zich nu steeds meer mensen bewust van aan het worden zijn, is dat je niet het denken bent. Wie jij denkt dat je bent, wat ze je vanaf geboorte hebben proberen wijs te maken, door je een naam te geven en allerlei labels aan je te plakken, zou jij je mee kunnen identificeren. Jij hebt echter vrije wil en is de keuze dus aan jou. Ben jij je persoonlijkheid, of denk je dat maar?

Wanneer je niet beter weet, geen enkel ander voorbeeld om je heen had, zijn we als klein mens geneigd om dan maar mee te bewegen, vaak ook als overlevingsstrategie. Er niet bij horen, verkleind je kans enorm als kind. Dus ook al voelde het niet goed, of juist wel, je leerde je ware zelf te negeren.

Dit gaat alleen niet meer. De verhoging in bewustzijn zal uiteindelijk iedereen over de streep trekken. Dat is dus de verschuiving die plaats aan het vinden is. Ben jij nog volledig geïdentificeerd met je naam, je beroep, je huwelijkse staat, je nationaliteit, je geslacht, je ras, noem maar op, dan zal je waarschijnlijk weinig snappen van wat ik hier allemaal zeg. Neem jij je gedachtes nog serieus, denk je te weten wie je bent, voel je ergens wel aan dat je meer dan alleen een lichaam van vlees en bloed bent, maar verklaar je alles nog vanuit het fysieke, dan ga je een moeilijke tijd tegemoet.

Het massale ontwaken, waar meer en meer over gesproken wordt, zelfs op mainstream media (omdat daar weer geld mee te verdienen valt) is niets meer dan het bewust worden van je ware zelf. Zodra je voorbij de identificatie kan kijken, zie je vrijwel meteen, hoe dik vet geïndoctrineerd, geconditioneerd en ge-brainwashed we zijn. Op een enkele uitzondering na, die wakker geboren is, of zoals ik, zich van jongs af aan bewust is van dingen, die toen nog als paranormaal of abnormaal werden bestempelt. Gelukkig heb ik me staande weten te houden en ben ik altijd in m'n zelf blijven geloven.

Ik hield er zo m'n eigen geloof op na, ook al probeerde ze me op school wel van alles wijs te maken. "Onderzoekt alles en behoud het goede" staat ergens in de bijbel. Nou ben ik niet religieus opgevoed, maar die tip heb ik te harte genomen. Ik kreeg op jonge leeftijd de Bagavat Ghita aangeboden van zo'n oranje jurk die langs alle deuren reist. M'n ma moest er niks van hebben, pakte het aan om er vanaf te zijn en zette het ergens bovenin de kast. Terwijl zij boodschappen was doen, heb ik met een stoel uit de kast gegrist en achter m'n bed verstopt. Zo leerde ik over reïncarnatie en andere esoterische wijsheden.

Via astrologie en numerologie, maar ook biologie, filosofie, psychologie, antropologie en later antroposofie leerde ik hoe de mens in elkaar steekt. Op TV keek ik graag natuurseries of bijvoorbeeld dat programma van Tineke de Nooij of het Zesde Zintuig. Later kwamen daar video's, DVD's en internet bij, en af en toe vond precies het juiste boek mij. De Celestijnse Belofte, de Alchemist of Inzicht in jezelf - ze leidde mij op mijn spirituele reis. Vandaag de dag staat er zo veel op YouTube, dat ik begrijp waarom men soms van de bomen het bos niet meer zien. Mede daarom schrijf ik dus op m'n blogs. Om deze wijsheid (doorleefde kennis) weer door te geven aan jou.

Tot slot heb ik nog een simpele 'inquiry' oefening voor je. Gaan eens even lekker rustig zitten, neem er de tijd voor, en ga eens op onderzoek: Als jij je bewust bent van je denken, dan ben jij dus niet het denken. Wanneer jij je bewust bent van je persoonlijkheid, wie is het dan, die zich daar bewust van is? Wie is degene die zich bewust is? Probeer deze vraag niet te beantwoorden, dat is juist niet de bedoeling. Stel jezelf alleen die vraag af. Ga eens helemaal in het bewustzijn zitten, dat zich bewust is van het denken, het voelen, je lichaam, je persoon en alles wat jij dus niet bent. Jij bent slechts de waarnemer van dit alles. Observeer dit een tijdje, en zie alle gedachtes komen en gaan. Grijp niet vast aan zo'n gedachte, ga er niet op in, laat je niet meeslepen, en wanneer dat wel gebeurd en jij dat dus opmerkt, ga dan weer verder met observeren. Zonder doel of noodzaak. Alleen maar observeren. That's it. Simpel toch?

Multidimensionaliteit

Alleen het woord 'multidimensionaliteit' klinkt voor sommige al ingewikkeld en begrijpelijk, want wat je op school geleerd hebt over dimensies (een kubus heeft 3 dimensies: hoogte, breedte en diepte) of wat je 'spiriwieries' hoort zeggen erover, klopt soms van geen kanten of is niet wat er mee bedoeld wordt.

Ik ga proberen het simpel te maken voor je. Stel je staat op een kruispunt en maakt de keuze om rechtdoor te gaan. In een parallelle realiteit heeft een andere versie van jou de keuze gemaakt om linksaf te slaan. En nog een andere versie besloot eerst ook linksaf te slaan, maar veranderde ineens van richting en ging toch rechtsaf.

Iedere versie vervolgt z'n eigen weg en maakt zodoende andere dingen mee. Degene die koppig gewoon lekker rechtdoor ging (jij dus) kwam weer in de file terecht en vroeg zich af waarom jou dit altijd overkomt. Degene die intuïtief linksaf sloeg, maar zich daarna bedacht en toch rechts ging, kreeg een ongeluk en verwijtte zichzelf achteraf dat ie weer niet naar z'n gevoel had geluisterd. Degene die wel linksaf sloeg had een geweldige dag, kwam namelijk een oude bekende tegen en haalde samen mooie herinneringen op, onder het genot van een heerlijk hapje en drankje.

Multidimensionaliteit houdt (deels) in, dat je alle 3 de versies kunt waarnemen, soms zelfs van te voren, waardoor je keuzes kunt maken, die meer met jouw gewenste versie resoneren.

Maar dat gaat niet zo maar. Daar heb je een zekere mate van bewustzijn voor nodig. Degene die zich vaak afvraagt waarom het leven zo vaak (zeg maar gerust: altijd) tegen zit, leeft nog vanuit de slachtoffer rol. Niet dat je daar bewust voor kiest, maar de mogelijkheden die je geboden werden om hier uit te stappen, liet je aan je voorbij gaan, want "ja, maar..." of "wat als..." Dit verander je niet zo maar even. Dit rollen patroon speelt al zo lang in jouw leven, je gezin van herkomst, je familie, generaties lang en ver terug. Onze hele samenleving is er van doordrenkt. Hoofdoorzaak: angst.

Een andere generatie, die dit soort patronen moedig probeert te doorbreken, ziet steeds achteraf pas, dat hun gevoel, hun ingeving en intuïtie toch klopte, alleen tja, dat zagen ze pas achteraf en het jezelf telkens op je kop geven, helpt ook niet echt mee.

Het zijn degenen die lang geleden al gekozen hebben het anders te doen en daarin volhardend waren, ondanks alle weerstand die ze kregen van hun omgeving. Zij lijken het leven te snappen, ook al gaat het ze ook niet altijd voor de wind. Ook zij kennen tegenslagen, ze gaan er alleen anders mee om.

Ok, en dan komt nu even een ingewikkeld stukje. Al deze versies van jou bestaan tegelijkertijd. En jij kan ieder moment kiezen, welke versie jouw voorkeur heeft. Bepalen welke versie dat was is niet moeilijk: dat is namelijk deze versie, degene die dit nu leest.

Kan goed zijn, dat je nu getriggerd bent, terug kijkt of je het wel goed gelezen hebt, of zelfs geïrriteerd afhaakt en deze blog sluit. Kan ook zijn dat je geïntrigeerd doorleest, want je voelt aan dat dit ergens heen gaat. Misschien wel iets interessants.

Vaak haken mensen af, wanneer het te confronterend wordt, of als ze het niet (meteen) begrijpen. Niet dat ze dit doorhebben. Dat gebeurt gewoon. Dat ligt dus aan de mate van hun bewustzijn. Ze zijn het zich niet bewust. Ze worden geleefd en begrijpen (nog) niet, dat ze ook andere keuzes kunnen maken.

Naast alle huidige versies van jou, bestaan er dus ook toekomstige versies. Die hebben al deze processen al meegemaakt en zijn een stuk vrijer in hun keuze mogelijkheden. Ze hebben veel meer overzicht en vertrouwen op hun innerlijk weten.

Jij kunt afstemmen op deze toekomstige versies en ze om raad en advies vragen. Net als je gidsen of hogere zelf. Alleen ben jij nog altijd degene, die uiteindelijk de keuze maakt. De juiste of juist de verkeerde keuze maakt niet zo uit. Daar hebben jouw verleden-versies juist weer baat bij.

Multidimensionaliteit behelst nog veel meer, maar ik laat het even hierbij. Hoop dat m'n uitleg poging een beetje gelukt is en dat je er wat mee kan. Tis gewoon uit proberen hoor. Met vallen en opstaan ontdekken. Geniet ervan 😁🙏

In verbinding gaan

Neuraal netwerk 24feb23

Je hebt er misschien wel eens over gehoord, dat planten, bomen, struiken en vooral schimmels een ondergronds netwerk vormen, waarmee ze met elkaar communiceren. Ook de cellen in ons lichaam gebruiken soortgelijke netwerken om onderling te communiceren. Denk aan ons zenuwstelsel, onze hormoonhuishouding of het lymfe systeem, maar ook op het niet fysieke vindt allerlei uitwisseling plaats.

Zo communiceert ons aura naar de buitenwereld in wat voor staat of bui we zijn. De ander is zich hier wellicht niet van bewust en reageert dus onbewust op deze signalen. Let maar eens op bij jezelf, wat er in jouw gevoelswereld gebeurt, wanneer je plots in een onverwachte situatie terecht komt. Wanneer tijdens een gesprek de ander ineens heel boos wordt, of misschien had je voor het gesprek begon al iets waargenomen, bij jezelf of de ander, wat je eerst nog niet zo goed kon plaatsen.

Ik ben me steeds bewuster aan 't worden van wat er allemaal uitgewisseld wordt tijdens ontmoetingen. Ik kies er ook steeds vaker bewust voor om bepaalde mensen of situaties te vermijden, of op welk moment, want wie ik nu ben, kan op een ander moment heel anders zijn. Afstemmen in het moment.

Het Ware Zelf

Door dat afstemmen merk ik ook op wie er in verbinding gaat, wie het gesprek leidt. Welk deel of welke deelpersoonlijkheid is er aan 't woord? En is dit een reactie op de ander, want met wie ben ik op dat moment in gesprek? En waarvandaan praat ik of de ander? Vanuit de 'mind', zit ik in m'n kop, m'n logica of analysator? Of komt 't rechtstreeks uit m'n hart? Is 't ego aan het woord, of durf ik m'n ware zelf te laten zien?

Je kwetsbaar opstellen is niet altijd handig, en wordt soms gewoon keihard misbruikt. Vaak ook omdat de ander gewend is, wanneer iemand zich zo opstelt, dat die wat van ze wil, aan 't manipuleren is. Kwetsbaarheid wordt soms geveinsd, men doet alsof, om zo de ander in de val te lokken. Misschien is "kwetsbaar opstellen" ook niet de juiste bewoording. Ben ik veilig bij mezelf, wanneer ik 'vervuilde' energie van de ander m'n veld binnen laat komen?

En hoe weet ik, wat m'n ware zelf is?

The Inquiry Method

In de periode voor en na een zelf-realisatie retraite die ik bijwoonde in Baarlo 2016, ontdekte ik een manier om me bewust met dat Ware Zelf te verbinden. Door m'n focus of m'n aandacht te verplaatsen van binnen-naar-buiten naar van-buiten-naar-binnen leerde ik als 't ware naar me zelf kijken. Het is dan net of ik naar iemand anders kijk, terwijl ik mezelf aanschouw. Ik had dit al eerder ervaren (enkele jaren daarvoor) tijdens een mediumschap training en toen ik leerde wat dissociëren is, wat ik dus als kind veelvuldig deed, uit overlevingsstrategie. 

Een andere methode zoals Mooji, Eckhart Tolle en sommige Yogi's 'teachen' is de Inquiry, waarbij je jezelf afvraagt: "wie of wat is zich bewust van..." bijvoorbeeld het denken. Ben jij je gedachtes? Of ben jij de waarnemer van je gedachtes? Identificeer jij je met je gedachtes, je persoonlijkheid, je lichaam, of ben jij de waarnemer van ... ?

Prachtige tools die mij leerde alles niet zo persoonlijk te nemen, of te serieus. Met de valkuil om volledig gedissocieerd alles te 'spiritual bypassen' en als een onaantastbare zweefteef eigenlijk alleen maar nog meer vanuit het ego te leven, hahaha. Dit schijnt in spirituele kringen veelvuldig voor te komen. Tis maar goed dat ik zo zelf bewust ben en omringd ben met soortgenoten die me scherp houden, want oh wat is 't verleidelijk om te denken dat je verlicht bent of dat je alles al weet.

Schaduwwerk

Veel lichtwerkers vallen ten prooi aan de spirituele bullshit, die tegenwoordig overal te koop is. Men denkt er met een weekend retreatje vanaf te zijn of na een paar plantmedicijn sessies genezen te zijn. Ik noem mezelf dan ook liever schaduwwerker, want dat is waar het uiteindelijk om draait: de bereidheid om de diepste krochten van je ziel te onderzoeken. 

In deze zieke maatschappij zijn er ellenlange wachtlijsten, als je er al überhaupt op komt, want veelal is er een stop en zitten ze de komende 10 jaar volgeboekt. Helpen doen ze niet en kunnen ze ook eigenlijk niet. Dat is ook helemaal niet de bedoeling. Pappen en nathouden. Pillendraaiers en kwakzalvers. We hebben het zelf te doen!

Tuurlijk viel het me zwaar. Ik moest terug het systeem in, nadat ik dacht uit The Matrix ontsnapt te zijn, Ben een half jaar bezig geweest een diagnose te krijgen, om daarna afgeserveerd te worden met de conclusie: "wij hebben geen persoonlijkheid stoornis bij u kunnen constateren." Ja, hallo! Daar had ik ook niet om gevraagd. Mijn vraag was niet wat ik niet had, m'n vraag was een diagnose te stellen van wat ik volgens het systeem wel zou hebben. Om er eens en voor altijd vanaf te zijn, en telkens als ze met een herkeuring aan komen zetten, ze een papier onder de neus te schuiven: DIT is er aan de hand!

Gelukkig heb ik me daar los van weten te maken. Ik ben niet het slachtoffer van dit systeem. Ook heb ik me niet laten brainwashen en heb ik gewoon telkens hetzelfde verhaal volgehouden: ik kan het niet! Eind jaren 90 probeerde ze me nog op allerlei manieren te dwingen, na de eeuwwisseling noemde ze het re-integreren, vervolgens boden ze me een opleiding aan om m'n kansen op de arbeidsmarkt te vergroten, maar ik gebruikte het voor m'n eigen ontwikkeling. Het valt echt niet mee hoor, om jezelf staande te houden in een wereld waar 99% gehersenspoeld is...

Ok, dat moest ik effe kwijt kennelijk. Hahaha. Dat dit me nu zoveel jaren later nog frustreert, zegt genoeg: ik heb nog wat schaduw stukken aan te kijken. Het zijn wonden, die keer op keer opengereten werden. Waar nog etter en pus uit sijpelt zodra ik er aan terug denk. Ondertussen heb ik al heel wat lagen afgepeld, en zie ik vooral, hoe het wel werkt!

Vertrouwen

De belangrijkste factor voor mij is veiligheid. Op een gegeven moment kwam ik erachter, dat mijn innerlijk kind zich veiliger voelde bij mijn vriendin dan bij mij. Ja, duh! Onbewust was ik m'n kind telkens aan het afwijzen. Dat is dus wat ze een trauma reactie noemen. We hebben het niet door en worden door onze reacties geleefd. Steeds wanneer ik me onveilig voel, worden m'n overlevingsstrategieën geactiveerd.

Door in m'n verleden te graven en bij pijn te komen, die door mijn ziel ver voor dit leven is ervaren. Pijn die misschien niet eens van mij is, maar in m'n genen ligt opgeslagen, uit voorouderlijke lijnen komt, karmische- of zielscontracten die nu opengebroken mogen worden. Dat is volgens mij wat we als hele mensheid aan het doen zijn, met een klein groepje pioniers voorop, die de weg vrij maken voor volgende generaties.

Daar is vertrouwen voor nodig. En weten dat je geholpen en gesteund wordt. Door gidsen, aartsengelen, of galactische healing teams, die vaak staan te popelen om ons van dienst te zijn (ik heb veel baat gehad bij de meditaties van Steve Nobel). Dat vertrouwen vloeit voort uit zelf waardering, wat begint met zelf acceptatie. Ik heb dat omgedraaid en ben begonnen met zelf liefde. Iedereen is bezig gelukkig te worden, maar dan ga je er dus vanuit dat je ongelukkig bent. En wat je uitzend, komt naar je terug. Gelukkig worden, begint dus met gelukkig zijn.

Moeilijk is dat niet. Je kunt er ieder moment voor kiezen om gelukkig te zijn. Dankbaar het wonderbaarlijke van het leven hier op aarde te appreciëren. Vanuit kinderlijke onschuld ontzag te voelen voor alles wat zich aan mij openbaart.  

Paardenbloem

Wanneer de wind de pluimpjes van de paardenbloem streelt en de zaadjes als parasolletjes zich ver weg laten tillen, op zoek naar vruchtbare grond. Dan zie ik vooral de overvloed die de natuur biedt. Ze strooit haar wijsheid de wijde wereld in en laat precies op de juiste plaats en op het juiste moment nieuw leven ontspruiten. Wanneer na verloop van tijd de grond toch niet vruchtbaar genoeg blijkt te zijn, biedt het afstervende materiaal weer voeding voor andere wezentjes.  

Zo kijk ik ook naar de nieuwsbrief die ik onlangs ben begonnen. Ik strooi ze rond en de informatie en levenservaringen die ik deel, landen op precies de juiste plek. Het vindt precies de juiste voedingsbodem. 

Dat was eerst niet zo hoor. Ik was heel erg m'n best aan het doen. Wou heel graag bevestiging. Komt de boodschap wel over? Geven ze het genoeg water? Kunnen of willen ze het wel ontvangen? Of klaag ik nog te veel? Want er moet natuurlijk wel ook een oplossing geboden worden hè... Alsof jullie dat zelf niet weten of kunnen... De Redder, m'n vierjarige kind dat middels parentificatie verantwoordelijkheid op zich nam en soms nog neemt, en de betweter die ik van m'n stiefvader overnam, en hij waarschijnlijk weer van zijn vader... 

Ze deden hun werk goed hoor, al die beschermers en andere deelpersoonlijkheden. Maar sinds ik de controle heb leren loslaten, vloeit het weer. Het leven gaat vanzelf. Daarvoor was ik nog naar houvast aan het grijpen en als het dan voedingsbodem vond, zat ik weer in de volgende codependente relatie. En zo was ik mezelf keer op keer aan het verlaten.

Het Kristallijnen Grid

We zijn een nieuw netwerk aan het aanleggen. Dat is hard nodig, want het oude werkt niet meer. Althans, dat is al zo lang vervuild, dat het inmiddels gewoon aan vervanging toe is. Of je nou het verhaal volgt, dat we heel lang geleden gehackt zijn door de Anunnaki, de Reptilians, de Greys of een AI entiteit. Of dat de mens zelf z'n ziel aan de duivel heeft verkocht. Of dat de val van Atlantis of de Zondvloed onze eigen schuld is. Het verhaal wat ik nu vertel, is dat Nieuwe Aarde al geboren is en Oude Aarde in de uitverkoop staat.

Tijdje geleden kwam ik Corey Goode tegen, die was toen net bezig met een docu serie op Gaia.com, en rond diezelfde tijd ontdekte ik Matias De Stefano. Inmiddels is hij ook door allerlei podcasters ontdekt, waardoor zijn verhaal een steeds groter publiek bereikt. Een deel van zijn missie was om portalen te openen dan wel te sluiten, ter voorbereiding op wat komen gaat.

De mens ondergaat momenteel een enorme upgrade...
Ik was van plan hier de volgende dag verder over te schrijven. Dat kwam er niet van, want ik kreeg zelf even een flinke upgrade te verwerken. Weer zo'n soort kerona-achtig griepje, dat een beetje doet denken aan waar ik als kind ook weleens doorheen ging. Ik was dan niet gewoon een paar dagen snotterig, nee, ik was letterlijk geveld. Tegen de 40 graden koorts en eigenlijk nog net niet dood, hahaha. 

Bijna twee volle dagen in bed gelegen, drijvend ergens tussen deze en de droomwerkelijkheid. Ik was nog net niet aan het ijlen. Vorig jaar een zelfde soort ervaring gehad, net nadat ik een tweedaagse ayahuasca reis had gemaakt. Toen ook een beetje gezweefd tussen verschillende realiteiten. Ik vind het eigenlijk wel een bijzonder proces.

Veel mensen die ziek zijn, willen er zo snel mogelijk vanaf. Maar ja: "what you resist, persists" oftewel vecht je ertegen, dan duurt het alleen maar langer. Zowiezo komt ons hele lijden grootendeels voort uit ons verzet tegen de huidige situatie. "Relax, nothing is under controle". Overgave, daar gaat het om. En voor sommige klinkt dat als opgeven. Nou geef maar op dan! Want dan zal je zien dat wat je vreesde dat zou gaan gebeuren, heeeeeeel erg meevalt. Misschien zelfs een beetje tegenvalt, hihihi (wat houden wij mensen toch van drama, hè...)

Multidimensionaliteit

Goed, over die upgrades dus. Volgens mij (en anderen hebben het hier ook over, vanuit hun invalshoek, zoals Kryon gechanneld door Lee Carroll) ervaar ik niet meer enkelvoudig en alleen de huidige versie van Jeroen, die ik in dit lijf belichaam, maar ervaar ik verschillende versies tegelijkertijd. Dus potentiele versies van mij, die lineair gesproken nog niet bestaan, of misschien nooit bestaan hebben, doordat ik in dit NU moment, die tot één nieuwe versie (of verzameling van versies) heb geïntegreerd. 

Weet niet of je dit meteen snapt als ik dit zo zeg, of dat dit als abracadabra klinkt voor je. Maakt voor nu effe niet uit. Ik noem het even als voorbeeld, als onderdeel van het grote transformatie proces, maar dat is een compleet ander onderwerp. Hier omtrent is momenteel zo veel gaande. Te veel, voor veel mensen is het te veel, wat er allemaal gebeurd. Ik snap dat wel. Wanneer je dat allemaal vanuit het oude denken probeert te begrijpen, gaat ook mijn hoofd soms draaien. Tis meer een soort weten, waar ik op vertrouw. 

Ik luister allerlei podcasts en klopt het voor mij, wat ik hoor, dan activeert dat voor mij iets, het opent een deur ofzo en achter die deur zie ik dan een gang met nog veel meer deuren. Ineens stroomt er dan allerlei informatie bij mij naar binnen. Soms ter bevestiging, soms een berg nieuwe informatie. Ik schrijf hier een andere keer nog wel over. Merk dat ik door dat griepje nog een beetje alle kanten op schiet.

Dus eh, wordt vervolgd...

Een kwestie van perspectief

In mijn puberteit ontwikkelde ik de omnisofie, een filosofie gebaseerd op het idee dat alles waar is EN dat niets waar is. Dat lijkt elkaar tegen te spreken, maar wanneer je jouw logische verstand toestaat deze paradox te aanvaarden, zie je ineens de logica achter deze stelling.

Later heb ik het mezelf makkelijker gemaakt door simpelweg te stellen dat wanneer alles waar is, dat dan "niets is waar" ook waar is. Dus...

Vaak eindigt een discussie over waarheid, wanneer de partij die jouw waarheid niet kan accepteren, er zich vanaf maakt met de uitspraak: "tja, dat is jouw waarheid!" Dat komt omdat de omnisofische waarheid diens geloofssysteem lijkt te ondermijnen. Wat niet zo is, want "alles is waar" includeert juist alle perspectieven.

Zelfs wanneer men denkt, dat waar ze niet in geloven, dan toch waar zou moeten zijn. Dat is waar het "niets is waar " van de stelling van pas komt. Al lijkt dat wat ze juist wel geloven weer te ondermijnen.

Eigenlijk is de conclusie heel simpel en zeer bevrijdend. Laat het hele concept "waarheid" los. Alles is een kwestie van perspectief. Hoe jij er nu naar kijkt, wat jij nu gelooft, zou zo maar kunnen veranderen. Toch?

Voor mij heeft de omnisofie heel bevrijdend gewerkt. Door niets uit te sluiten was ineens alles mogelijk, niets was onmogelijk. Er gingen steeds meer deuren open, mijn perspectief verruimde zich almaar. Wat een verrijking!!!